Beni Bana Bırakıp Gitme Şiiri - Ahmet Tığlı

Beni bana bırakıp gitme
Öylesine yakıp yıldızları
Karadeliklere çevirip gitme.
İçimde"buldum,buldum" diyen
Arşimet sevincini,
Dudaklarıma acı bir gülümsemeyle
Bırakıp gitme...
Gitme uzak iklimlere
Leyleklerin seyr-ü-seferine özenip.
Bu şehirde soludum seni,
Kokunu ve özlemini,
Çöl fırtınaları kurutur sevgiyi
Gözlerinde ki vahayı alıp gitme.
Tek korkumdur bu,İstanbul kadar büyük
Sokaklarında birgün bile karşılaşmasak
Sen İstanbul'sun,İstanbul sensin bana.
Geceleri sen basar yüreğimi
Gözlerin basar,saçların salınır
Rüyalarımı rengârenk bir melek basar
Derin bir soru sorar,
Gider gibi yapan gözleriyle
Elleriyle iter ellerimi
O an başlar isyanı yüreğimin
Bir fırtına kopar,
Taşınmaz ayrılıktır bu,
Beni bana bırakır bir yıldız
Çekilir derinliklere...
İşte o zaman susar gönlüm
Işıklarım o zaman söner...

Ahmet TIĞLI 1.1.2015 (Sevgi Merdivenleri)