Alperen Karadağ - Beni Bana Bırakın Ve D ...

Bırakın artık beni. Beni bana bırakın ve dokunmayın hayatıma. Çekin ellerinizi ruhumdan, çekin gözlerinizi yüreğimden. Kirletmeyin, yıpratmayın bu kadar hoyratça benliğimi... Çekin sözlerinizi üzerimden, kurmayın üstüme nazaran söz öbekleri. Anmayın adımı her boş sohbetlerinizde... Gidin artık kıyılarımdan. Hayatınızdaki fırtınalarınız dindi. Sakinleşti artık ömrünüz. Düzene girdi yaşantınız. Yeter Artık beni kirlettiğiniz. Kıyılarıma irtica ettiğiniz. Gidin! .. Bende bıraktığınız her duygu kırıntısını bırakarak. Ben ateş olurum öfkemle fitillenerek, dehlizler oluşturup çekerim derinlere. Siz sadece gidin. Ben asırlar sürse de, ömrümü alsa da elbet bir gün tüm parmak izlerinizi temizlerim bedenimden, ruhumdan ve bebek saflığında yeniden doğarım. Beyazlara bürünüp çıkarım yeniden insan kitleleri karşısına...


Sıkıldım, bıktım buralardan. Sürgün şehrimin duvarları arasında boğulmaya başladı insanlığım. Dar geliyor artık Mamak, Dar geliyor artık Ankara bana... Sığamıyorum, dünyanın tüm kalıplarına girmiyor ruhum. Renklerini unuttum doğanın, boş sokaklarda yaşamımın gayesini kaybettim. Bu yüzden yüreğim kanadı her geriye dönüp baktığımda....


Gitmediniz mi hala! Hala kıyılarımda mı salınıyorsunuz? Gidin dedim size; Sövdürmeyin tüm değerlerinize! Ben yalnızlığı eş seçtim kendime. Kendi kendimin çocuğu, kadını olabilirim. Her gece siz diye yalnızlığımla düzüşebilirim. Bu sözlerimden dolayı kimseler affetmesin beni. Tanrı dahi affetmesin. Yok kimseye ihtiyacım. Ben bütün değerleri, sırf sizinle ortak yanımız kalmasın diye bırakıyorum karanlıklar ortasına... Alın inandığınız tanrıda sizin olsun. Aşkta, sevgide... Alın her ne kadar tapılması gereken şey sizin olsun. Sırf sizinle aynı tarafta olmamak adına azat ediyorum kendimi kaderden çalarak. Siz böyleyseniz ve inandığınız tanrı buysa artık bu yolda da yokum ben! .. Bu sözlerimden dolayı kimseler affetmesin beni. Tanrı dahi affetmesin istemem! ..