Beni Bana Bırakın Ve Dokunmayın Hayatıma

Bırakın artık beni. Beni bana bırakın ve dokunmayın hayatıma. Çekin ellerinizi ruhumdan, çekin gözlerinizi yüreğimden. Kirletmeyin, yıpratmayın bu kadar hoyratça benliğimi... Çekin sözlerinizi üzerimden, kurmayın üstüme nazaran söz öbekleri. Anmayın adımı her boş sohbetlerinizde... Gidin artık kıyılarımdan. Hayatınızdaki fırtınalarınız dindi. Sakinleşti artık ömrünüz. Düzene girdi yaşantınız. Yeter Artık beni kirlettiğiniz. Kıyılarıma irtica ettiğiniz. Gidin! .. Bende bıraktığınız her duygu kırıntısını bırakarak. Ben ateş olurum öfkemle fitillenerek, dehlizler oluşturup çekerim derinlere. Siz sadece gidin. Ben asırlar sürse de, ömrümü alsa da elbet bir gün tüm parmak izlerinizi temizlerim bedenimden, ruhumdan ve bebek saflığında yeniden doğarım. Beyazlara bürünüp çıkarım yeniden insan kitleleri karşısına...

Sıkıldım, bıktım buralardan. Sürgün şehrimin duvarları arasında boğulmaya başladı insanlığım. Dar geliyor artık Mamak, Dar geliyor artık Ankara bana... Sığamıyorum, dünyanın tüm kalıplarına girmiyor ruhum. Renklerini unuttum doğanın, boş sokaklarda yaşamımın gayesini kaybettim. Bu yüzden yüreğim kanadı her geriye dönüp baktığımda....

Gitmediniz mi hala! Hala kıyılarımda mı salınıyorsunuz? Gidin dedim size; Sövdürmeyin tüm değerlerinize! Ben yalnızlığı eş seçtim kendime. Kendi kendimin çocuğu, kadını olabilirim. Her gece siz diye yalnızlığımla düzüşebilirim. Bu sözlerimden dolayı kimseler affetmesin beni. Tanrı dahi affetmesin. Yok kimseye ihtiyacım. Ben bütün değerleri, sırf sizinle ortak yanımız kalmasın diye bırakıyorum karanlıklar ortasına... Alın inandığınız tanrıda sizin olsun. Aşkta, sevgide... Alın her ne kadar tapılması gereken şey sizin olsun. Sırf sizinle aynı tarafta olmamak adına azat ediyorum kendimi kaderden çalarak. Siz böyleyseniz ve inandığınız tanrı buysa artık bu yolda da yokum ben! .. Bu sözlerimden dolayı kimseler affetmesin beni. Tanrı dahi affetmesin istemem! ..

Bir kukla gibi yönetildim yıllarca, her yürekten, istendiği anda sınır dışı edildim. Hep dışlandı yüreğim yalancı gönüllere aldanılarak. Hep 2. sınıf bir figüran oldum siyah beyaz film karesi yaşamlarda. Yüreğim, sözlerim, en ağır dramlara maruz bırakıldı. Hep terkedilen basit erkek oldum. Ama artık sıra bende. Hepinizi terkediyorum. Defolun yaşamımdan, anılarımdan... Ben kukla olmaktan sıkıldım. Kestim artık iplerimi, bitirdim beynimde hepinizi...

Kıyılarımda fırtına çıktı çıkacak, gidin artık, çekin gidin kıyılarımdan. Bak demedi demeyeni birazdan kasırgalar kopacak, Tanrının gazabına uğradım uğrayacağım. Gidin ne olur. Bırakın beni dehlizlerin ortasında. Bak bulutlar toplandı başımın üstünde. Rüzgar yavaş yavaş azmakta. Birazdan yerle bir olacağım. Birazdan kıyamet kopacak ruhumda. Her bıraktığınız duygu kırıntısını derinlere gömdüm bile. Yakıp yıktım artık tüm değerleri. Gidin artık... Siz gitmeden, arkanızı dönmeden ölemiyorum. Gidin ki artık bende gönül rahatlığıyla gideyim bu sürgün şehrimden! ..

14.04.2003
Ankara / Mamak