Beni bana bırakın... Şiiri - Fügen Gülgör

Dokunmayın bu gün bana,
Beni bana bırakın...

Bırakın deli derya ağlayayım,
Bir ömrün zehirini akıtayım,
arındırayım ömrümü,
Çaresizliklerimde kalayım....
Kan sarsın heryerimi bırakın.

Ölüm bile yetmiyor bu gün bana,
Boşluklardayım,
Dokunun,dokunun görün bir bana....

İçimdeki çare bulmaz kanser yara,
Alıyor gün be gün ömrümden,
Ölümlerimi yaşıyorum ölmeden......

Hıçkırıklara mahkum gönlüm,
Acılarım var bu gün ta derinden,
Kuruttum,kuruttum kendimi,
Kapkaranlık dünyam...gülemem.

Umutlarım,ümitlerim bitti,
Yapayalnızlığımda,
Sizler beni anlıyamazsınız..

Kaskatı kesilmişim,
Sanki kalbim zamansızlıkta durmuş,
İçimde ne bir umut,ne bir yaşam zevki,
Bana benzeyen bir gözlerim kaldı,
Birde mahsun duruşum....

İçim bomboş,içim darmadağan,
Hayatım ölümden öte ızdırap,
Üşüyenlerin yerine bile üşümüşüm ben,
Bir bedende kırk can taşımışım,
Kırk birinciyi istemiyorum artık.....

Hazırım,teslimim ben,
Yaşamam bile kabahatti zaten,
Sol yanım ihanet,sağ yanım zindan,
İçimdeki bu kanserle,
Bırakın,bırakın,
Yaşamayım artık...
Beni artık bana bana bırakın......

fügen

29.09.2007