Beni Bana Bırakın Şiiri - Ramazan Alp

BENİ BANA BIRAKIN

Akşamları hüzünlenir yüreğim
akar gözyaşlarım yanaklarıma
nefes nefes çekerim sigaramı
sıvasız nemli bir duvar dibine çökünce.
Umutlarım bir film şeridi gibi
geçer gözlerimin önünden
mürekkep yalmışlığım takılır aklıma
isyanım beni aşar
savaşırım beynimin damarlarıyla.

Yatağıma uzandıkça
gözlerim tavana asılır kalır
ellerim başucumda kenetlenir
içimi eritir düşüncelerim
yüreğimden bir sesleniş geçer
boğazım düğümlenir...
gelmeyin üstüme ne olur
beni bana bırakın
zaten kafesteyim
bırakın kendimi kendim bulayım.