Beni Bana Bırak Öyle Ğit Çok Yoruldum

Çok Yoruldum

Umutlarımı, hayallerimi çalanları aramaktan…
Beni benden alanı ararken kendimi kaybetmekten,
Her gün, aynı sabaha gözlerimi açmaktan,
Yaşamak için bir sebep arayıp bulamamaktan,
Ardına bakmadan gidenin yollarına
Bıkmadan, usanmadan bakmaktan yoruldum.

Unutmamı isterken
Kendini unutturmamak için her yolu deneyenleri
Unutmaya çalışmaktan…
Konuşmak isterken susmaktan,
Geçmişte kaybolup
Şimdiyi yaşayamamaktan yoruldum.

Sessiz gecelerde fer yâdlarımla
Hatıralarda gözyaşı dökmekten,
Titreyen ellerimde yırtık bir resmi
Yakamamaktan…
Ve o ellerle seni yeniden, yeniden
Satırlara yazmaktan yoruldum.

Kalabalıkların içinde yalnız kalmaktan,
Kendimi bulduğumda
Yine kaybetmekten korkmaktan,
Gülümserken kalbimin kanamasından,
Sana söyleyemediklerimi
Yaralı yüreğimde taşımaktan,
Yaralarıma tuz basmaktan…
Çok yoruldum.

Her nefeste “keşke boğulsam” diyerek
Nefes almaktan yoruldum.
Yalan bir dünyada
Sebepsizce yaşamaktan yoruldum.

Gün doğana dek
Sana söylemek istediklerimi
Kendi kendime tekrarlamaktan,
“Ah, keşke beni vurup öyle gitseydin,”
Deyip gözyaşlarımı tutamamaktan yoruldum.

Şimdi sadece diyorum ki:
Bir kez… Bir kez olsun geri dön.
Bak ardında ne bıraktığını,
Gücüm kalmadı artık.
Duy feryadımı neredeysen.

Sana söyleyemediğim o son sözleri artık biliyorum:
Beni bana bırak…
Ama sensiz bırakma.
Gideceksen, vur da öyle git.