Beni Bana Bırak Artık Şiiri - Zeki Günay

Dünya trenine bindim, karanlıkta durdum,
Fani dünya inan, sana tapanlar duydum.
Dostluğu para da, sevgi pazar da buldum,
Beni bana bırak artık, ey yalan dünya.

Hiç kimse anlamaz, benim garip halimi,
Bilemez oldum, insan, dostu mu zalimi.
Beni seven, sevgili mi yoksa canimi,
Beni bana bırak artık, ey yalan dünya.

Düşman yüze vurur, dost arkadan konuşur,
Oluklar çift olmuş, sular kirle buluşur.
Allah’ım kulların, zemzem ile boğuşur,
Beni bana bırak artık, ey yalan dünya.

Dünyayı cennet kılıp, ahiret satanı,
İnsan gördüm yalanla, fitneyle yatanı.
Allah’a sırt dönüp, kula pula tapanı,
Beni bana bırak artık, ey yalan dünya.

İnsanoğlu sözlerimi anlıyor yanlış,
İnsanlık ölmüşte, doğruluk geri kalmış.
Dünya herkes seni kendine baki sanmış,
Beni bana bırak artık, ey yalan dünya.

Sana bir adım gelen, artık geri dönmüyor,
Biliyorsun dünya, sana yüzüm gülmüyor.
İnsanoğlu artık gerçeği de görmüyor,
Beni bana bırak artık, ey yalan dünya.

Doğruyu söylersen deli diye taşlarlar,
Şeriat ve dini kaynar suda haşlarlar.
Dedikoduma, dünya üstünde başlarlar,
Beni bana bırak artık, ey yalan dünya.

İnsan istiyor ki sönmesin, ateş kalsın,
Şeytanın amacı, insanlar yoldan sapsın.
Âdeme diyor ki neslin ateşte yansın,
Beni bana bırak artık, ey yalan dünya.

Şiirimi dağlara taşlara paylaştım,
Ben onlarla konuştum onlarla anlaştım.
Ben var ya dağlarda şeytanlarla savaştım,
Beni bana bırak artık, ey yalan dünya.

Ben kul Zeki’yim Allah’a eğilir başım,
İnsana ağlamaktan, kalmadı gözde yaşım.
Koymayın istemem, olmasın mezar taşım,
Beni bana bırak artık, ey yalan dünya.

OZAN ŞAİR: ZEKİ GÜNAY
10.02.2019