Beni Bana Bırak Şiiri - Serpil Kaplan

Ne olursun dur yapma, yıkma gönül evimi!
Razı et yüreğimi, kader diyim yaksa da.
Ateşe dönüştürme, küllenmiş viranemi,
Bulayım benliğimi, gönül aşka aksa da.

Gireyim deme sakın, kapattm kapıları.
Anahtarı fırlattım, terkettim yapıları.
Kışları pek çetindir, hiç bitmez tipileri,
Sıcak girmez camından, güneş başın soksa da.

Kırılmasın kanadım, yaralıysam uçamam.
Kaçırırım kervanı, enginlere açamam.
Uzaklaşır diyarlar, göçmek ister göçemem,
Gözüm kesmez kalmayı, özüm ufka baksa da.

Etki etme duyguma, onlar içimde, saklı.
Dem vurma yüreğime, o zaten dokunaklı.
Bir kez söylemeye gör, zaten hep ağlamaklı,
Binbir ah işitirsin, yalan nâra atsa da.

Hicran yarası açma, karaları bağlatma.
Akan sele döndürme, durgun suyum çağlatma.
Dökülsün suretimden sahte gülüş ağlatma,
Kahkaha maskesini, dudaklarım taksa da.

Kurşunlama beni yâr, zaten dökülüyorum.
Saçım ak takâtsizim, candan sıkılıyorum.
Cisim bir kez ölür ya, ben her gün ölüyorum,
Ruhumdadır acılar, bin defa can çıksa da.

30.03.2010