Benı Azat Et Şiiri - Reyhan Keskin

Kendimden geçtimde kaç kere
Bir sende yakalandım gümrükte
Yasak diye el koyuyorlar
İspat edemiyorum bana aitliğini
Seni alıyorlar her seferinde ellerimden
Her defasında suçlu çıkıyorum
Beni bir zindanda mahkûm ediyorlar
Beni sensiz koyuyorlar,
Sen dahil herkes .....

Hadi ben suçluyum,
Seni taşıyorum kalbimde
Senin bahanen nedir?
Ben Yusuf değilim olamam !
Keşke sen Züleyha kadar yürekli olsan
Bu ateşi sen yaktın,ellerim yandı
Suyunuda aldın gittin
Benide ardın sıra sürükledin.

Kimliksiz kaldım, sahipsiz kaldım,
Kimsesiz kaldım....
Sen dostlarımıda aldın.
Daha kötüsü!
Kalemimi aldın elimden
Kulağına fısıldayamayacağım
Sözler biriktirdim...
Sen sesimi severdin,
Sesimide kestin....

Seviyorum diyorsun...
Bende seviyorum inkar eden mi var
Kaldır ozaman duvarları aramızdan
Üzerime yıktığın bu yargıları kaldır.
Bak yine yakalandım seni yazarken
Karşıma dikildi suretin....
Bu beni kuyruğuna basılmış,
İt gibi kıvrandırıyorda,
Sen bundan zevk alıyorsun.....

Bir sandalye koyuyorsun odanın ortasına
Elime bir urgan veriyorsun.
As kendini ben tekme atarım der gibi
Alay ediyorsun benimle..
Ben kendimi asıyorum
Sen kurtarıyorsun.
Ölmeme dahi izin vermiyorsun....

Bıraksan,
Ben kendimden kaç bin kere geçiyorum
Ama bir sende takılıyorum.
Üzerimi arıyorlar sen çıkıyorsun
Bakıyorlar;sevgisi eksik,
İlgisi eksik, varlığı eksik
Sevgi yetersizliğinden beni tutuyorlar
Beni tutup,
kimsesizler mezarlığına atıyorlar
Başucumda yine sen....

Ben artık senden özgürlüğümü istiyorum..
Hastalıklı aşkından beni azad et....