Beni 'adda' ya Götürün Şiiri - Veli Savaş

Toprak damlı evlerde
Doğurmuş beni anam
Biraz beşikte, biraz eşikte
Mesele büyümekse
Kör topal büyümüşüm işte….

Gelmiş de oyun çağım
Olmamış oyuncağım
Boş kibrit kutuları
Kavun, karpuz kabukları
Bilyem, topacım ve de uçurtmam
Olup olacağı bu tamam
Oyuncağım yoktu
Oyunlarım çoktu…

Her sabah
“Günaydın! ” derdi tarhana çorbası
Öğlenleri, haşhaşlı dürüm
Akşamları ise
Bulgur pilavı yapardı anam
Yanında koruk salatası...
Kimi zaman
Ninemin yaptığı mısır ekmeği
Ve mis kokulu deri peyniri
İştahla yerdik
“Allah bereket versin”derdik
Doymasak da şükrederdik…

İki haftada bir
Küllü suyla yıkardı beni anam
Yüzüm dağlanırdı
Küllü su, kire, mikroba panzehir
Bir kalıp sabunu nasıl alacak fakir
Ne elektrik vardı, ne de suyumuz
Tek cihazımız ise pilli radyomuz

Gece erken inerdi Hasanpaşa’ya
Sokaklar karanlık
Erken söndürürdük gaz lambasını
Gaz almak zor, lamba camı pahalı
Olacağı erken yatıp, erken kalkmalı
Lambaya püf de…
Masallar diyarına yolculuk vardı
Dedemin dilinden masal başlardı
Pencereden gece bize bakardı
Dağlarda çoban ateşleri yanardı
Yıldızlar ne çoktu, ne de parlaktı
Baktıkça gözlerim göğe çıkardı…

Ben köyümü arıyorum
Tozuyla, çamuruyla
Bahçesiyle, bağıyla
Kırlarını arıyorum
Koyunuyla, kuzusuyla
Göğümü arıyorum
Yıldızıyla, ay’ ıyla
Havasını arıyorum
Karıyla, yağmuruyla
Çocukluğumu arıyorum
Şen şakrak sokağıyla…

Hiç olmazsa
Bağ köşelerinde menekşeler toplanınca
Bademler çiçeğe durunca
Karagöz koyun kuzulayınca
Ne olur, beni o “ADDA” ya götürün…