Beni Anlıyor musun? Şiiri - Güner Demirci

Sevgili dost,
Yoksa görmüyor musun,
Gözümüzün önünde olup biteni?
Bir gölgenin yansıması gibi,
Saklanan, gözle görünmeyeni.

Doğa ağlar, toprak kanar, orman nefessiz,
Gökyüzü sisli, yıldızlar küskün, kuyu dipsiz,
İnsanlar aç, sokaklar labirent tuzaklarıyla dolu.
Toprağı yoğuran eller; kadınlar.
Ve gül gibi sokaklara düşen çocuklar.
Güller soluyor evde, tomurcuklar eziliyor.
Halkın iradesine zincirler vurulmuş,
Adaletin terazisi boynunu eğmiş.
Koşuyorum sahipsiz, nefesim tükenmiş.
Benim sesimi duyabiliyor musun dostum?

Tadım tuzum yok,
Zehir gibi bir hıçkırık boğazımda
Külleri savrulmuş bir volkan gibiyim.
Kulaklarımdan eksilmeyen illet,
Bozulmuş düzenin yankısı, nefret.
Duy artık, duy toprakların sesini

Ey sevgili dostum,
Senin bana, benim sana,
Bizim bize ihtiyacımız var.
Beraber sevinip güleceğiz,
Beraber üzülüp ağlayacağız.
Küçük bir kıvılcımla başlar yangın,
Karanlık ormanda, bir ışık olacağız.

El ele verirsek,
Gökyüzü yıldızlar parlar.
Kaybolan terazi yeniden kurulur.
Bizimle adalet gelir, zalimler susar,
Sessizliğin içinde yankılanır sesimiz
Gecenin koynunda filizlenir özgürlük
Adil bir düzen için, umudu taşır ellerimiz.

Beni anlıyor musun?
18.11.2024