Beni Anlamayan Yüreğinden Öperim

Erguvan mevsimindeyim.
Koca bir çınara yaslarım başımı,
Ödülümün sensizlik olduğu gecelere hayalini istiflerim.
Avunmaz, söz dinlemez yaralarıma,
Akdeniz iklimi sürerim.
Bilirim ,
Sızısından zerre taviz vermez.
Mağrurdur sahibi gibi,
Burnu yere düşse ,
Eğilmez.
Usul usul bir meltem eser siler gözyaşımı.
Gölgene bile razıyken,
Gölgen imdadıma yetişmez.
Sokak kedileri ilişir yanıma,
Mahallenin çocukları toplanır başıma,
Bin bir şaklabanlıkları kar etmez acıma.
Hepsinin gözlerinden,
Beni anlamayan yüreğinden öperim.

Dize gelmez isyanlarım unutma çabalarıma racon keser.
“Geçer, unutursun” diye edilen nasihatler neşter olup nefesimi keser.
Akşam olur herkes evine gider.
Sensizlikle bir olur köşeme çekilirim.
“Güzel şeyler hep beklenmedik anda olur” der iç sesim.
Bir tebessüm belirir yüzümde, gamzesini ümide hediye ederim.
Çökerim aynı çınarın dibine, bir mucizeye dilenirim.
Herkes acır halime, bin bir vaat serer eteğime,
Hepsinin gözlerinden,
Beni anlamayan yüreğinden öperim.

Can Çalışkan
Kayıt Tarihi : 16.11.2019 21:17:00