Beni Anlamadınız Şiiri - Tevfik Çilsoy

Beni anlamadınız.
Gece yarılarında
Sessiz haykırışlarımı duymadınız.
Suçluydunuz ve hala suçlusunuz!
Çünkü ben en sevdiklerimi
En çok ihtiyacım olduğu zamanda
Deliklerinde saklanırken buldum.
Vefakardım
Kimsenin yaşlarına kıyamadım.
Siz bendeki yağmurlara bile bakmadınız.
İnançlıydım, güveniyordum.
Her yola baş koyduğumda
Ben hep yalnız kaldım.
Memleket gibi sevdim sizleri.
Karşılıksız uğrunda can verecek kadar.
Sırtımdan vurdunuz
Ben yandım siz yanmayın dedim.
Viskili sofralarda varken
Tek başıma devirdiğim
Otuz beşlik rakılarda göremedim ben kimseyi.
Sahi nereye kaçtınız?
Hangi pislik çukurlarında,
Neler yaptınız?
Ben Ahmet Kaya gibiydim
Hiçbiriniz beni anlayamadınız.
Tutsak olduğunuz karanlıklarınızda
Son kibrit çöpümü sizin için harcadım.
Bir baktım ki kendim karanlıklara kaldım.
İhtilallerle ortaya koyduğum sevdalarımı
Darbelerle yıkmaya çalıştınız, başaramadınız.
Çünkü ben Mustafa Kemal’dim.
Tıpkı onun gibi hala hiçbiriniz beni anlamadınız.
Ben sizleri zifiri karanlıklardan korurken
Siz ardımdan beni lafladınız.
Buysa sevginiz, aşkınız, sevdanız
Peşimden koşmayın.
Artık ihtiyacım yok
Beni anlamayınız.