Beni Anlamadın Şiiri - Mehmet Yücel

Beni anlamadın.
Anlam diyince aklında başka şeyler..
Sevgi diyince başka şeyler...
Güven diyince başka şeyler...
Kendini anladın sen.
Onayladın kendini.
Noter sen, işlem sen, işlemci sendin.
Yani hep kendin hep kendin...

Beni anlamadın.
Seviyorum der dudrudun oysa.
Anlamayan sevgi nasıl yeşerir.
Dinlemeden sevgi nasıl başak verir.
Nasıl kalır uzunca yıllar.
Sevgi için savaşmak diyince.
Benim aklıma kaybetmeği göze almamak geliyor.
Benim aklıma huzurlu olmak geliyor.
Söz tutmak geliyor.
Fedakarlık geliyor.

Beni anlamadın.
Oysa uyardım onca zaman.
Başaramadın durmayı, huzur vermeyi, sabretmeyi.
Hep benden bekledin, hep benden bekledin.
Yarama yara ekledin.
Sevgi için ölümek denen bir şey varmış.
Sana masal gibi.
Sevgi için çok çekmek denen bir şey varmış.
Bu da hikaye.

Beni anlamdın
Çaresziliğimi anladın.
Yoksulluğumu anladın.
Kimsesizliğimi, çelişkilerimi, yaralı olduğumu...
Vurulduğumu, dizlerimin yorgunluğunu birer birer anladın.
Anladıklarını kötü kullandın.
Güya gidecek yerim yoktu.
Güya mecburdum.
Bir bir biliyordun.

Beni anlamdın.
Dereleri kurumuş bahtımdan şarıl şarıl su bekledin.
Yağmura hasret gönül toprağından başaklar istedin.
Ağaçları yanan yüreğimden meyve hesabı yaptın.
Sen bir çileydin, sen bir zulümdün, sen ıztıraptın.