Beni Allah Affetsin Şiiri - Tamer Arabacı

Nasıl desem; yaşamaktan betersin,
Ama bazen!
Diz çöktüren güzelliğin,
İçinde kaybolunan gözlerin,
Karşı koyulması imkansız öyle bir afetsin,
Bu kadar yok olmak,
Beni Allah affetsin.

Nasıl desem; adamı deli edersin,
Ama bazen!
Sorgulanmak haddi mi nefsin?
Kocaman bakışlarınla ezer geçersin.
Neresinden bakarsan bak yaşamaya değersin.
Bu kadar sevmek birini
Beni Allah affetsin.

İzahı olmayan çekilesi özlemsin.
Gönlümün Can sıkıcı şekilde gizemisin.
Arafta sevmelerin,
Izdırap çöllerinde bir içim su ihtimalisin.
Hissettiğim,
Sevmekle mükellefim.
Ve bir kul için bunca çile, dert,
Beni Allah affetsin.

Biliyorum ki yaradan üflemiş ruhumuza aşkı,
Alınlara yazılanı gönül nereden bilsin?
Hissetmek cennetin kokusunu,
Yüreğe üşüşür tüm meleklerin.
Bir zaman sonra gecen onun için.
Günün, yarının Onun için.
Dilin, gözlerin, duaların hepsi Onun için.
Sevmek yol, aşk sınır, aklım emanet,
Yeter ki beni bir Allah bilsin.