sen, terkedip giderken,şu gönül cennetini,
yürekten bir kuş uçtu,göklerin denizine.
hayalin adım,adım, kaybolurken ufukta,
beni aglatın bari, şu yüregi aglatma.
güneş küsmüş dünyaya,bak dünya karanlık,
yedi katı kapkara, koca dünya kimsesiz.
adım,adım giderken sen, karanlık maziye,
beni aglattın bari,şu yüregi aglatma.
kurumuş,otlar sarmış yeryüzü serdarını,
çiçek açmaz, dal yanmış, ötmez bülbül derdinden.
sen giderken o mesum karanlıklara,
beni aglattın bari, şu yüregi aglatma.
acısından çatlamış güvercinin kanadı,
gözyaşları kudurtmuş, yedi düvel denizi.
sen giderken kopkoyu karanlık dehlizine,
beni aglattın bari,şu yüregi aglatma.
insaf eyle kendine, bak yüzünün haline,
inleyen ellerinin sesini dinle.
kapanoyor gözlerin, gözlerini kör etme,
at elinin tersiyle,gitme o karanlık dehlize,
beni aglattın bari,şu yüregi aglatma.
03.07.2011
Atilla DurukanKayıt Tarihi : 4.7.2011 16:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!