Beni Affet Şiiri - Hatice Sonmez

Beni Affet

Seni, sensiz yaşadığım günler için üzgünüm.
Uzakta olabilirsin belki ama,
sen benim en yakınımsın, en derinlerimdesin.

Çok çabaladım…
Kendime “gurur yapma, üzme, yorma kendini
ve sevdiğini bu kadar” dedim defalarca.
Ama yaram çok derin sevgilim…

Bazen gitmek ister insan,
ama gidemeyeceğini anlar bir yerden sonra.
İçimde sakladım tüm yaralarımı,
bu dünyaya yüküm sanki çok ağırdı,
omuzlarım çöktü, dizlerim titredi.

Tek sığındığım liman sen oldun.
Sana denk gelmem,
hayatımın en büyük mutluluğu oldu.

Beni affet…
Seni üzdüğüm için,
kırdığım için,
ve en çok da seni dinlemediğim için.

Bin ah çektim,
sen bir kelime etmedin…

Karşıdaki dağlar utandı duyunca sesimi,
seni izlerken buz kesilen yüreğim eridi.
Sesini duyunca kalbim yeniden attı,
gözümden birkaç damla yaş süzüldü sevinçten.

Ve birden yine aklıma düştün sen…
Anladım ki;
aklımla kalbimin arasındaki yol hep sendeymiş, sevdiceğim.

Öyle güzel seviyorum ki seni…
Beklentim olmadan, umutlarla hayal kuran bir çocuk gibi,
rüyalarımı seninle süsleyen,
her yerde seni görmek,
bir dua kadar yakın hissetmek gibi.

Hasretle, vuslatla doluyum içten içe…
Seni üzdüğüm için affet beni, sevgilim.

🦋 Yazan: Kelebek