Beni Affet Şiiri - Ömer Gümeli

Eşya biriktirmenin işe yaramadığını anladığında
Beni affet

İnsan biriktirmek için para çıkınlamayı bırakmazsan eğer
Beni affet

Sonbahar damlarsa gözümden goynuna
Çok geç
Beni affet

İşe yaramamaya başlayan beni bulduysan ürkütücü bir sessizliğin uçurumunda
Sabretmeyi bırak ve vazgeç
Beni affet

Hangi nesneye neden körü körüne bağlandın hatırla
Duygu atomdan örülmüyormuş anla
Hadi pılını çıkınla ve kar gibi eriyeni bırak
Beni affet

Yokluğun sorun değildi ki
Bu dünyaya bi don bi göynek bile yeri gelir yeterdi
Beni affet

Gözünü doyurmayı öğrenemeyenlerin zuladaki eşyası
Ceri çöpü her bişeyi nihayette ölüm çukuru
Beni affet

Kısacası kısalık iyiydi sevgili
Mutluluk için sadece azın özü yeterli
Ben zaten ezelden beri esmerdim haddimi bilirim
beni affet

İsteme benden olmazı
Susadım dediğimde
Su dediydim su
İşte bak çulum
İşte çürümüş ömrüm
İşte işte buda etim
İşte kup kuru kemiğim
Yine de ye dediydim
Seni sevince geçer sandım
Baksana bana
Sonunda nafileye diz çöktürdün
Ey kendi sol yanım
Beni affet... / Siem Reap günlüğü