Sen benim çocukluğumda,kazandığım gazoz kapaklarım.
Eskimesin diye oynamadığım,kalpli misket gibiydin.
Sen ilk elini tutmayi denediğim.
Heyecandan ezberlediğim şiiri unutuşumsun
Gözgöze gelemeyip,her fırsatta silgi istediğim,usulca aşık oluşumsun.
Şimdilerde bana,en uzak,ama en yakın hissettiğim.
İçi ölmüş biri,ve dışarıdan nasıl göründüğü,umrunda olmayan bir enkazım
Keşke hislerimide götürseydin giderken,aklımla beraber
Yoksa dayanılacak gibi değil bu ağrı,zira hiç ara vermiyor
Gidişine kaç sigara söndü,ve kaç şiir yazıldı bilmiyorum
Sana gel demiyorum ağrınıda al diyorum
Yoksa doktorlar ağır hastalar için bile sadece parol yazıyor
Ben iyiyim, iyiyimde,senden sonra,duvarların tamire ihtiyacı var sanırım zira üzerime geliyor
Bir yerde duymuştum içinden gelenleri yazıyorsan,giden birileri vardır diye.
Gidiyorsun sanırım, ne yazık ve benim elim kolum bağlı
Artık kendime iyileşme vakti ,başaramazsam beni affet
08/12/23 16.00
Tuggenc TuggencKayıt Tarihi : 19.6.2024 02:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!