Beni Affet... Şiiri - Ömer Koç

Sevemiyorum beni affet,
ne gözlerini,ne sözlerini
nede yüreğini hissediyorum,
Sanki bir boşluktayım,
önüm uçurum,
arkam karanlık,
ne öne bir adım atabiliyorum,
nede arkama dönebiliyorum,
Sen bilir misin bilmiyorum
ama yüreği küllenmiş adama
en büyük lütuftur yalnızlık.
Yalnız yaşamış,
yalnız ölmüş ne çıkar,
Başında koca bir hiç,
Sonunda yine hüsran var,
Sevemiyorum beni affet,
Ne seni,nede senin taşıdığın güzellikleri,
Sevemiyorum ne kendimi,
nede kendime yakıştırabildiğim seni,
Âma’ya hiç sorulur mu cihet,
Sen gel beni aklından defet,
Ben alışmışım nasılsa yalnızlığa,
Yol yakınken sen de beni yok et,
Ne olur beni lüzumumla affet.