Beni Affet Şiiri - Mehmed Aksu

Beni affet sana şiirler yazamadım.
Suskundum hayata küskündüm belki.
Dokunduğunda acılarda boğulacağım sanıyordum.
Sen de biliyordun seni seviyordum.
Yorgun şarkılarda hüzne gebe bir aşktı bizimki
Sustuk çoğu zaman söyleyemedik ki.
İçimizde ne çok şey biriktirdik oysa.
Ayaklarımız bir cehennem ateşi kıvamında yanarken
Gözlerimizde nemli bir mevsimi beslerken
Ve bizi sancılı bir sevdaya mahkum ederken kader
Biz yalnızca sustuk

Sustuk
Oysa anlatacak ne çok şey vardı.
Yorgunduk hayattan
Çok vurgun yemiştik.
Sürgündük mutluluktan
Acılara müebbeti bitirememiştik.
İsyanın güftesinde nakarattı isimlerimiz.
Çok acı çektik ama acımadık
Çünkü hep acınacak olduk biz.
Suskun aşkların yorgun akşamlarında
Ne kadar yıldız biriktirmiştik oysa avuçlarımızda.
Çok yalnız kalmıştık yenilmediğimiz karanlıklarda.
Beni affet sana şiirler yazamadım sararmış kağıtlarda.

Sustuk
Seviyorum diyemedik bir kere
Oysa utanacak hiç bir şey yapmamıştık biz
Yaptığımız hiçbir şeyin utanacak bir tarafı yoktu.
Yasaklı şehirlerin karanlık caddelerinde
Adımızı yan yana yazdığımız duvarlar bile çöktü.
Taşıyamadı kimse bu aşkı; hatta biz bile.
Acıya isnat edilmiş bir hayattı paylaştığımız,
Sustuk
Anladık biz acıyı taşıyamayacağız.

Sustum
Oysa anlatacak ne çok şey vardı.
Seni sevdiğimi haykıracaktım bütün şehre
Ellerini tutup şarkımızı söyleyecektik birlikte.
Oysa suskunluğa çaldırdık bütün umutları
Bütün hayalleri ve mutlulukları
Sen bir kez konuşsaydın
Ben hiç susmayacaktım.

Beni affet
Sana şiirler yazamadım.

(Temmuz’09)