Beni Affet Şiiri - Songül Karsan

Hazan mevsimindeyiz birtanem yıl 2008
Günlerden ilk tanıştığımız gün, aylardan Kasım
Tam on yıl on yıl geçti ve sen hala aklımdasın
Hazan mevsimine,hüzün mevsimi diyorlar
Ayrılık, mutsuzluk taşırmış insanlara
Oysa, oysa bana seni getirmişti hazan
Ve bir yaz mevsimiydi bize acımayan
Aylardan Ağustos, yer bir hastane odası
Sebep de o çaresiz hastalık, o düşmandı
Bizi bizden ayıran...
Ben çaresizce bakarken gözlerine
İstenmeyen son çoktan sarılmış bedenine
Seni benden alıp götürmek için bekkliyormuş
Yeni mevkine...
Bir yaralı ceylan gibiydi bana en son bakışın
Bir veda bile edemeden, seni son kez öpemeden
Bir anlık yokluğumu fırsat bilip
Bana reva mıydı bu zamansız kaçışın?
Şimdi senin yerine ben bakıyorum
O yaralı ceylan bakışından hayata
Kanıyor her yanım yalnızım
Ömrümüzün sadece beş yılı mı verilmiş birbirimize
Kalan ömrüm neden verilmiş başka birine
Ruhumda başka bir acı hissediyorum artık
Zamana dayanamıyor hislerim ve bedenim
Yavaş yavaş terkediyor beni acıların ve yalnızlığım
Ben koskocaman bir boşluğun içinde gibiyim
Artık ne beklediğimi bilmiyorum hayattan
Bunca yıl direndim zamana ve duygularıma
Ama artık olmuyor, kalbim isyanda
Baş kaldırıyor bana, yeminini bozuyor
Ve biliyorum yenik düşeceğim kalbime
Ne olur birtanem beni affet
İpinden kurtulmuş deli bir tay gibi
Yeni bir sevdaya koşuyor kalbim
Seni asla unutmayacağım, yabancı bir tende
Hep seni arayacak ellerim
Sadece hayatımdaki boşluğu dolduracak o yabancı
Kalbimdeki boşluğa asla ulaşamayacak
Bu belki de sensizlikten bir kaçış
Ya da yokluğunu hissetmemek için sadece bir sığınış
Adı hiç bir zaman Aşkım olmayacak
Ne olur birtanem beni affet...
Onca yıl direndim ama olmadı
Yenik düştüm işte duygularıma ve hayata
Sensizliğe alışmak en zoruydu onu başardım
Seni başka tende aramak
Sensizliğe alışmaktan daha zor olmayacak
Ama hayat canlı ve devam ediyor
Beni yeniden sahiplendi
Gitmem gereken yere çekiyor
Seni hiç unutmayacağım
Ne olur birtanem beni affet...