Beni Affet Şiiri - Erdinç Batur

Gelemedim sana, benim de içim kan ağlıyor
Tıkanır cümleler, sevda ise sana olan yangınım
Beni sana hariç her yana sürükler
Geçerken sokağından ve kapından
Her adımın bir ok gibi cana batar
Her bakışın alev-alev içimde yangın
Önce kavurur sonra nefesin savurur küllerimi
Dizlerim tutmuyor can
Sevdan ağır gelir taşıyamam
Beni affet...

Gözlerim kamaşır, ağlamaklı hallerde
Başım yaslı durur bükülen bileklerime
Duvarlara vurmaya ramak kala
Öylede acı, böyle de acı
Bazen kader deyip geçiyorum
Oysa benim dönmeyen yüzümü, söyleyemeyen sözümü
Mazeretsiz erteleyişlerim sığmaz affa
Kıyametim gelir can
Ben bu aşka taraf olamam
Beni affet...

İçimde uhde kaldı,
Sana duyduğum özlemler
İçimde bir piyade tüfeği, mermisi saplı kaldı
Hayalin gündüz güneş, gece yıldız
Gözlerimden kalkmayan şu sis perdesi
Semahında cihanın sana haykırsam
Sesim ulaşmaz sana duyuramam
Yüreğim dilimden ırak
Bedenimse senden feragat gibi
Bu aşka yol veremem can
Benim varlığımdır sana ben-d olan
Beni affet...

Erdinç Batur...