Beni Affedin Şiiri - Sezai Güler

Çok özledim usta, bildiğin gibi değil inan ki
Annemi, canım kardeşimi, kanım yeğenlerimi
Öyle böyle değil ama, gerçek kendim, o ben gibi
Ablamlar gözümde tütüyor, Huriye'den Fatma'ya
Burnumdan hiç gitmedi koca yengemin kınalı elleri
Biliyorsun, İsmail abim de Ayşe yengemi bırakıp gitti
Allah'tan arada, orada burada görüyorum eniştelerimi
Mazeretim oldu, uzakta ya, Mehmet dayım köye yerleşti
Dayıların dayısı, Ahmet, sağımın, solumun, ardımın direği
Anla işte, eh O'nun dünyası da işi deliliğe vurmasından belli
Halam, uzak ara yürek yaram, inan aramaya bile yüzüm yok ki
Kuzenlerim, yeğenlerim gözümün köründe büyüdüler ve veletleri
Bir de arkadaş değil kardeş bildiklerim var, bütün özlem bende mi?
İşte böyle, seninki kadar değil belki, ama onlar da yüreğimin özlemi
Ee gitsene be oğlum deme, bu kadar kalabalıkken olmuyor öyle baba
Artık birden fazlayken ömürde, tek başına ziyaret cenaze merasimi gibi...

S.Güler-22.8.2018