Beni Adam Ettin... Şiiri - Sinan Erkek

Yemen Türküsü’ndeki mezarsız askerleri beklemektir.en yaşadıkları belli, ne şehadetleri.haber, iz, selam, soluk yok.Hiç gelemeyecek gibi yoksun, seferden dönemeyenler gibi..her an gelecekmişsin gibi varsın, gerçeksin… aşkın en sıcak soluğu gibi hep içimdesin…
Ahhh birgün çıkıp gelsen habersizce.! Beni anlayarak acılarıma sarılsan, sussan ama tebessüm etsen..
Saçlarını gözlerimle kapatsam, sussam sussam ….…hiç gitmesen. sonsuzluk müjdesini versen…

Sen nerdeysen güneş ordan doğar. Sen önce doğusun.Güneş sana koşar hep, gün gözlerinde biter.Şimal sende, kıble hep sana doğru….
Güneş olsaydın, sana dokunurdum sende yanmak sende erimek için.Şems’in dergahında yanan aşıklar gibi.
Biliyor musun, ayın ışığı yoktur derdi babam.Ay, güneşten çalar mehtabı.ve güneş olmasaydı babamın mehtap renkli masalları da olmazdı.
Ahhh birgün aniden çıkıp gelsen…birgün… masallar mehtapsız kalmasa…rüyalarım hep yeşil olsa, cennet gibi…

Seni beklemek;
İstanbul’da yağmurun gökkuşağıyla öpüşmesini beklemektir, erguvanlarla süslü yollarda düşler kurmaktır Kuzguncuk’ta, Balat’ta…
Seni beklemek, yeniden başlama özlemiyle yanıp tutuşmaktır.umut yani.umutsuz bir anım bile yok.yoksa çoktan bitmiştim şiirlerimde..

SENİ ÖZLEMEK;
Gurbet gecelerinde umutsuzca yıldızlara koşmaktır.yol biter, ben biterim, yıdızlar hep aynı yerde.
Seni özlerken yıldızları sayıyorum.yıldızlar biter, gece güne döner, güneş doğar.sen gelmezsin…

Odamdaki her şey seni tanıyor, onlar da özlemeyi beklemeyi öğrendi.kapım ellerini, duvarlarım sesini, yastığım saçlarını, mutfağım kadınca dokunuşlarını özledi.gel de kurtar her şeyi özlemden, dağbaşı yalnızlığından…

SENİ SEVMEK;
Yaradana en yakın olduğum andır.seni sevince karıncadan yıldızlara yaradılan her şeyi daha çok seviyorum.şarkıları daha bir aşkla dinliyorum, her şiirde ben varım.pencereme konan kuşları, kışın buz kesen gecelerini, bahçemi, uykularımı, trenleri, düşmanlarımı, sorunlarımı hatta borçlarımı bile seviyorum.

Seni sevmek; kalabalıklar içinde yalnız kalırken kimseyi görmemektir.hatırlar mısın, İstanbul’da saatlerce bakışıp konuşmuştuk ve kimseleri görememiştik.aşkın gözü körmiş gerçekten.Gemiler, kalabalıklar,arabalar yoktu sen vardın.İstanbul’dan bir tek seni hatırlıyorum.aslında İstanbul yoktu, biz yaratmıştım öyle bir ütopyayı…zaten gitmedim senden sonra hiçbir kente…
Ve
Sana ağlamak; utanmamaktır gözyaşlarımdan.bir tek sen beni utandırmadın.hayat utandırdı, dostlarım utandırdı,zaman utandırdı.bir tek sende rahattım bitanem.

Seni sevmek;
Tüm sırlarımdan vazgeçmektir. Seni saklayamam ki… gözlerimden parmaklarıma her hücrem seni konuşuyor…seni anlatıyorum heryere her şeye…aşklarımın acılarımın yolculuklarımın hesabını yapmadım, yapmıyorum.senden önce zaman yoktu.sen acılarımın ve umutlarımın miladısın.
İnandığım tüm doğrulardan vazgeçmektir.sende şekillenmek,erimek,sana boyanmaktır.dosdoğru sana koşmaktır, her yer kıyamet saati düzlüğünde.Yunus nasıl Şeyhine eğri odun taşımaktan utandıysa; ben de seni sevdikten sonra hiç eğri olmadım.utandım düşlerimi kirletecek her histen.hep yanımdaymışsın gibi yaşadım.dönmesen bile beni ADAM ettin.

Teşekkür ederim bitanem
Seni seviyorum.