Ey Sevgili!
Bakınca dillerde hakkın adı var,
Ben deyince dâra çektiler beni;
Hakîkat söyledim bilirsin ey yâr!
Zâlimce zindâna tıktılar beni..
Erdemle fazilet sattılar safa,
Oysa ki hâlleri misâldir gafa,
Evliyâ sanarlar gelince lafa,
Çileden çileye soktular beni..
Dost dediklerimin gördüm özünü,
Bürümüş mâlesef nefret gözünü,
Hiç samîmi bulmam gayrı sözünü,
Zor günümde çünkü ektiler beni..
Kimsenin şeyinde değildi gerçek,
Sıkıntılı günler anladım ölçek,
Menfaat karşında oldular köçek,
Bir hâin diyerek yaktılar beni..
Nerede dünyada bilmem adâlet?
Kalmamış kimsede niçin asâlet?
Görmemiştir târih böyle rezâlet,
Değersiz mal gibi kaktılar beni..
Tarsûsî kulunun tek dostu oldun,
AŞK vâsıtasıyla kalbime doldun,
Elest'ten gönlüme atılmış goldun,
Katreyken ummâna döktüler beni..
"Adem KAÇAR - 23/07/2018"
Adem KaçarKayıt Tarihi : 23.7.2018 23:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazıları bana diyorlar ki sapıtmış! Doğru; onların geleneksel, örf âdet dininden saptım.. İslâm; nefis terbiyesi, güzel ahlâktır.. Göstere göstere yapılması tavsiye edilen tek ibâdet gülümsemektir.. Bir reçete sâdece okunsun diye yazılmaz, tatbik edilip uygulansın diye yazılır; nefis hastalığının reçetesi Kur'ân da böyle..

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!