Beni Şiiri - Nihal Mirdoğan

Yunus Emre'nin özüydüm
Arattınız azda beni
Aşık Veysel'in gözüydüm
Savurttunuz sazda beni

Suyun üstüne laf yazdım
Acı tadında ayazdım
Artı eksiyken,birazdım
Taşırttınız bazda beni

Şaşırdım nere varayım
Yüzüm ak edip sarayım
Sözü pişirip arayım
Arattınız buzda beni

Beni sen gibi dertli say
Bulsan gönlünde pak saray
İsimde çok aradım bay
Yaşarttınız gözde beni

Ol beyanımdır bizlere
Miskin görürsem sizlere
Birgün gelir dilsizlere
Morarttınız yüzde beni

Adem boynunda iplikler
Cahilden yırtık ilikler
Kimliği bozuk dilekler
Kararttınız tüzde beni

Boyuna tasma astıran
Ve Türk'lüğünü bastıran
Ki bayrağını susturan
Şaşırttınız tezde beni

Bulamaç olmuş ekmeğin
Batıya muhtaç sekmeyin!
Sür git,ben Türk'üm demeyin
Kuruttunuz tözde beni

Doğruyu duyar bu kulak
Uyuşuk halk allakbullak
Sanmayın ki,tepetaklak
Devirttiniz dozda beni

Ben hilâlim haç değilim
Kimseye muhtaç değilim
Şah gönlümde aç değilim
Kabarttınız közde beni