Bengü Kalmaz Şiiri - Muhammet Gezer

"Öd Tengri yasar kisi oglı kop ölgeli törümis."*

Sandım ki şu gök çöktü; yağız yer de
delindi.
Söyler mi tabîat; niye birden küsüvermiş?
Haykır yüreğim! Şarkıların kanlara sindi;
"Sevdâ...Yine sevdâ...Yine sevdâ...Yine sevdâ..."
Haykırmada elbet ama artık sesi dindi,
Söyler mi tabîat; niye hicrân süsü vermiş?
Sandım ki akan gözyaşı yağmurla silindi.

Dünyâya hayat vermiş ağaç gövdeden olmuş.
Bitmez dünü, gelmez güne ekler de dururdum.
Bir ses duyarım, sanki gönüllerce duyulmuş;
"Hasret...Yine hasret...Yine hasret...Yine hasret..."
Bir bülbülü, hiç sanma, o güllerce duyulmuş.
Bin bir gece; bir gündüzü bekler de dururdum.
Doğmak ve ölüm; ortası tek çizgili yolmuş.

19.11.2018

* Kül Tigin Âbidesi, Kuzey Yüzü, 10. satır