Bengü Destanı Şiiri - Mehmet Çakır

İnince Göste’ye Ekinbükü’nden
Tozlu Yollarına Varasım Gelir
Horoz Tepesi’ne Çıkmadan Hemen
Seni Kollarıma Sarasım Gelir

Keklikler Önümden Uçup Kaçmadan
Tahta Köprüsünden Daha Geçmeden
Soku Taşı’ndan Bir Yudum İçmeden
Hemen Köy İçine Giresim Gelir

Eşsiz Doğasında Hayale Dalıp
Cami Bahçesinden Elmalar Çalıp
Irmak Deresine Doğru Yol Alıp
Kendimi Sulara Veresim Gelir

Harmanlarda Yakar Topu Oynamak
Ne Güzel Olurdu Çelikle Çomak
Bir Çıtlamık Ağacına Çıkarak
İki Üç Dalının Kırasım Gelir

Sarıkaya Yine Dumanla Dolmuş
Kaya Dibi Dersen Sise Boğulmuş
Yazının Yüzeyi Çadırla Dolmuş
Benimde Bir Çadır Kurasım Gelir

Çatak Deresinden Köye Girdin Mi?
Yolun Solunda Bir Okul Gördün Mü?
Sınıflara Girip Hiç Oturdun Mu?
Bu Yüzden Hep Çocuk Durasım Gelir

Çocukluğum Geçti Topraklarında
Fildiş Oynamıştım Sokaklarında
Mantar Toplamıştım Çamlar Altında
Tekrar O Günlere Eresim Gelir

Diyar Diyar Gezip Etsinler Takip
Var Mıdır Dünyada Köyüme Rakip
Havasını Derinden İçime Çekip
Toprağına Yüzümü Süresim Gelir

Bir Gün Kızılırmak Saldı Suyunu
Üstüne Çöktüler Boğdular Onu
Düşünmek Bile Zor Yok Olduğunu
Onu Yıkanları Vurasım Gelir

Köyümü Yerle Bir Edenler Kimdi
Bu Büyük Günaha Kimler Hâkimdi
Doğduğum Topraklar Bir Hayal Şimdi
Bunun Hesabını Sorasım Gelir

Yıllardır Gönlümü Avutamadım
Derdimi Kimseye Anlatamadım
Çeyrek Asır Geçti Unutamadım
Hala Oraları Göresim Gelir

Oralara Özlem Bendeki Yara
Vasiyetim Olsun Bütün Dostlara
İçimden Geçendir O Topraklara
Ölünce Bedenimi Seresim Gelir