Bengisu (1) Şiiri - Atakan Daşdan

Cehalet pençesinde dalga dalgaydı fikir,
Asrın mihenk taşını parçalamıştı küfür.
Hüzün sofrası âlem, zakkum tadında hayat,
Çile ekip, ızdırap biçiyordu kâinat.
Ka'be serapistanda garip ve boynu bükük...
Ebrehe'de kin büyük, ihtiras,öfke büyük..
Tuttu mabetin kapısını durdu divana,
Dilekçe verdi Abdulmüttalip, Yaradan’a.
Dedi: Ey Aynel Yakin ve Hakkel Yakin medet!
Sensin kâinat mazümesinin sahib-il beyt!
----Emr-i Hâkim ile Ebabil amana geldi.
----Coştu rahmet deryası, küfür tufana geldi.

Mazlumun gözünde arşa değen bir damla yaş,
Zalimin üstüne kurşun olup döküldü taş.
Berk-i hazana döndü Ebrehe’nin ordusu,
Sele karıştı leşi, temizlendi kokusu.
Silkindi Ka'be, kurtuldu şeytanın şerrinden.
Bir Ebabil yağmuru arındırdı kirinden.
Zamanın nabzında güneş pervanesiydi bu...
Muhteşem doğumun zafer nişanesiydi bu...
İşaret çaktı yıldız, kâhine ayan düştü,
Yırtıldı karanlık, çağa Ahirzaman düştü.
----Kevneyn bağının gülü, açtı cihana geldi,
----Saçıldı bengisu, bin derde dermana geldi

Atakan Daşdan