Her arkamdan bir rüzgâr değip, fısıltıyla esince içime,
Ve ardıma dönüp de uçsuz bucaksız bozkırları izleyince,
Oturunca içime geçmişten, ardımdaki çölden bir özlem,
Bir zamanlar çayır olan, kurak ve kavruk kumullardan,
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Sevgi ve dostluk çöldeki vahadır
Odur bizim güzelliğimiz
çiçek açan özelliğimiz
Öyle bir güç vardır ki onda
saçımız sakalımız ağarsa bile
geri gelir gençliğimiz
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta