Her arkamdan bir rüzgâr değip, fısıltıyla esince içime,
Ve ardıma dönüp de uçsuz bucaksız bozkırları izleyince,
Oturunca içime geçmişten, ardımdaki çölden bir özlem,
Bir zamanlar çayır olan, kurak ve kavruk kumullardan,
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Sevgi ve dostluk çöldeki vahadır
Odur bizim güzelliğimiz
çiçek açan özelliğimiz
Öyle bir güç vardır ki onda
saçımız sakalımız ağarsa bile
geri gelir gençliğimiz
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta