Bendim Şiiri - Ahmet Özdemir

Huma kuşu bendim, aşktı baş tacım,
Uyuyordu bahtım, kendim uyandım.
Sevgimle kök saldı hayat ağacım,
Yaprak yaprak dileklerle donandım.

Güzelleri saklar gibi özümde,
Yansırdı paklardan paklık yüzümde,
Yalan, dolan, kemlik yoktu sözümde;
Hoşgörü saçandım, hayra yorandım.

Bana benzettiler yıldızı, ayı
Açtılar başıma pek çok davayı,
Aşk ateşi sardı bütün dünyayı,
Kimseler yanmadı, yalnız ben yandım.

Kimi hülya dedi, kimi de rüya,
Dilerse setleri yıkarmış güya,
Benliğimde bunu hep duya duya;
Vuslat kapısına vardım dayandım.

Dediler “kimdir o? ” hazlardan haz mı?
Mevsimlerden kış mı, bahar mı, yaz mı?
Çalınmadık saz mı, çekilmez naz mı?
Yâr bendim, yarândım, candım, canândım.