ÇOCUKLUĞUM
gelincik kırmızısı boyalıydı
rüzgarların savurduğu yapraklar
hayalinde rengini alıp gitti
bir sap üzerinde sallanan kocaman bir baş
bir dağın yamacına sığınmış
böyleydi çocukluğum
yalnızlığı kader olan hayat
papatyalarla avuttu gençliğimi
hep sevmiyor dedi beyaz yapraklar
sevmiyordu hayat bazen
eşitsizlik haksızlık değildi sadece kader
siyahı sana bırakıp giden
renklere küs geçti kalan yıllar
sende karanlıklardan geçip gittin
üstüne bastın görmedin hissetmedin
ya kırmızıya ya maviye düştü gönlün
bir HAYAT filminden düşüp kaybolan
kocaman adam hatırlayamadığın BENDİM..
25.02.18 ŞA.
Kayıt Tarihi : 25.2.2018 22:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!