Bendim Şiiri - Mehmet Gümüşoğlu

Ergenekon bendim demirden
Kıvılcımım gökteki yıldızlar
Uzun saçlarını salmıştı rüzgârıma
Gencecik kızlar.

Gümüş renkli Hazar’dım
Göğsümde gezinirdi telli turnalar
Kınalı delikanlıların, dönüşünü beklerdi
Kıyılarımda analar.

Altay dağlarıydım dimdik
Gündüz güneşim sıcak, gecemde de ay
Savaşımda sevdam kılıç
Kanlı otağım saray.

Orhun ırmağıydım çağıl çağıl
Ellerini uzatırdı ağaçlar
Yüreğime saplı paslanmaz hançer
Böğrümde sevdamı saklar.

Taklamakan çölüydüm kupkuru
Suya hasretken zerrelerim
Kızılelma sevdam oldu
Şimdi savaşlar beklerim.

Tarih bendim, fikir ben,
Nurdan fışkırırdı ülküm.
Akardı geleceğe bangır bangır
Dillerde benim türküm.

Hoca Ahmet oldum bazen,
Bazen Divan-ı Hikmet
Kur’an-ı Kerimler okunurdu rahlemde
Velilerden gelirdi himmet.

Şimdi Taş Medreseler,
Sahipsiz mezarlar benim.
Işık hatıralar gizlenir hayallerimde lakin
Herkes konuşur ben sadece dinlerim.

Gölge varlık çekemez beni
Makam mevki düşkünü kalleşler çekemez
Kını paslı görünse de, kılıcım hakiki kılıçtır
Okumsa çıktı mı yayından … bir daha geri dönmez.