Bendeniz Şiiri - Meczup Müntehir

Araftayım, benle doldurulmuş bir boşlukta
Görmekteyim,her geçen saniye ölüyorum
Üzerime rengi solmuş bir hırka
Sessizce bekliyorum ruhumla

Suçsuzum; bir o kadar da suçlu
Renksizim; kirletilmiş bir kadın gibi
Her değişimde meltemin üşüyorum
Üryan bir bedende kayboluyorum

Niyetim değil idi korkusuz olmak
Korkuyorum,
Annesinden korkan timsah yavruları gibi
Arkamdan gözyaşlarının dökülmesinden

Ben,ben değilim
Bensizim
Bensizlikle yaşıyorum
Bensizlikle tükeniyorum

Kim olduğum meçhul
Kadavradan ibaret bir et parçası
Ne olduğum belirsiz
Boşluktan farksızca

Ben,fail-i meçhul
Ben,insanlığa susamış bir insan
Ben,dilsiz bir âmâ gibi...
Ben,beni sevmeyen bir soytarı
Ben,aynalara külün bir ben...