BenDenİZ Şiiri - Deniz Yılmaz Yakut

Henüz,
bir varmış bir yokmuş masallarındaydı hayat
e aşka sobelendi çocuk yanlarım
o gün bu gün,
ebe benim.

hangi kıyıya çarpsa dalgam
benden bir iz
dudaklarından öperim kumsalı
ve üzerimde sektirilen her taş kadar
ağırdır ruh halim

siz, beni bilmezsiniz
anlat(a) mam çünkü
ki, aynalarda bile
aksi ile kavga eden
aksi bir adamım işte

bahar nedir bilmedi bu Deniz,
hep mi fırtına demeyin,
boranlar saklanırken göğsümde
çakılı durur gök gürültüsü
gözlerimin şavkında

hiç yakamozum olmadı benim
nasıl bir Denizim ki ben,
gögün göğsünde
geceyi emzirirken ay
size hep huzur
bana, ömre mezar olan gece

belki,
hayatıma girmiş olabilirsiniz
giderken arkanıza bakmasanızda
bilin ki,
ardınızdan çarptığım o kapı
artık içeriden açılıyor
ardında mavi bir Deniz

takvimden kalan yaprak atıklarım
boğazımda düğüm(n) lenir bir gece vakti
bileklerinde derin faça, aşk
her bakışta kan revan
ve izi mezara kadar taşınan
oysa,
ölmüştük değil mi?
tarihini hatırlamadığım o gecenin kuytusunda

...ve gelinlik düşlerdi kefenimiz,
üzülme sevgilim
vuslat zamanı yakın.

*sana, denizinden kovulmuş
deniz yıldızları getirdim avuçlarımda
işte dedim
al ve kalp masajı yap
hayat versin soluğun
suni tenefüslü dudaklarında

bir okul bahçesi gibi
neşeliydi zaman yanında
ama hep zil erken çaldı
ve kural ihlalinden
Tanrının disiplin kurulu
ömürlük uzaklaştırdı bizi

Vuslat yakın derken,
sonsuz bir kavuşma olacaktı bu,
evet, her ikimizde beyaz giyeceğiz
ak pak olacak gülüşlerimiz
ve gözlerimizin feri karışacak birbirine
bildiğimiz tüm ezberleri bozup
isimlerimizi ezbere çekeceğiz

cisimsiz öpeceğim seni
tıpkı kumsalları öptüğüm gibi
sadece hissedecek
ve kaybolacaksın derinliğimde
korkma!
boğularak ölmek yok bize
hem,
zaten ölmemişmiydik

kum saatinin dolu tarafına akıyorum her gün
dedim ya sevgilim
vuslat yakın

ve siz,
hepiniz
ne zaman iyot kokularına karışsa aklınız
her yer Deniz
ve yüreklerinizin bir yerinde
benden/iz.

Şiir: Gülay Bulut - Deniz Yılmaz Yakut