Benden umudu kesebilirsin”
Restleşerek yaşanmış bir ömrün son girdabında boğulma korkusuyla aldığım nefesin ciğerlerimden hariç her hücreme işlediğinin farkındayım..Gidilecek yolların hesabını sormasaydı kalbim,verecek cevabı olmayan sen bildiğin bütün şarkıları söyleyip gidecektin bilmiyorum sanma..
Ayak sesinden tanırım ben ayrılığı ki ezber verir ruhum biteviye..adının beş harfinde ısrar edişim nedendir soruyorum kendime; soruyorum bu lanetlenmiş şehrin orta yerinde bana adanmamış varlığına su kadar mecburiyetimi!
Git! Gelişin kadar gidişin de hayrandır varlığıma bilirim..Bilirim altı ayda bir gitmenin ruhuna verdiği hazzı..şimdi sen düşlerinde yetim bir çocuğun başını okşuyorsun; martılara simit atıyor, sahil kenarında çayını yudumluyorsun..sanma ki ellerim omzuna düşmeyecek sıcacık ve sanma sığındığımız yalanların ardında kalacak güzel günlerimiz..
& fersude &
Kayıt Tarihi : 9.9.2014 00:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!