Benden Senden Bizden

Senden benden bizden bahsediyordu sokaklar
Ağlıyordu arkamızdan gök yüzü
Fısıldaşıyordu rüzgarlar
Ve üzüntüden can veriyordu yere şiddetle çarpan damlalar

Güneş küsmüştü dünyaya
Vakit sabaha karşıydı
Yıldızlar çekilmişti temaşa
Sabah oluyordu ama güneş yoktu
Uzun zaman sonra
Sensiz uyandım
Deniz kıyısında yorgun yaşlanmış bir bankta

Martılar firardaydı bu sabah
Dalgalar yüreğimin sancısıyla artmak ta
Balıkçılar yoktu orta da
Ya geç kalmışlar ya da erkenden kaçmışlar
Sensiz uyandım bu sabah
İşte böyle benim gibi
yalnız ve terk edilmiş
deniz kıyısında geçici konuklar tarafından yıpratılmış
yaşlı bir bankta