Benden Selam Söyleyin Derin Uykulara

Şimdi bu öyküyü nasıl resmedecek yürek,
Nasıl nefes alacak satır aralarında,
Nasıl acı çekecek noktalarım, virgüllerim
/Yine solarken açmadan güllerim.

Kaç sığıntı sevgiden arta kaldı bu mutluluk,
Ve kaç kez unuttum acılara sevdalı olduğumu
Yeniden kapıldım zamansız fırtınalara,
Sana mutluluk yaramıyor be şair
Vur başını en yakın duvara…

Bırak be deli gönül yakamı, bırak
İçimden geliyor ağlamak hıçkırarak,
Ve hayal etmek yanı başında ama
Aslında hiç olmayan o “en sevgili” yi
Günün ilk ışıklarına merhaba derken,
Sen neredesin ey yüreğim
Ay ışığı bile evine giderken…

Koyu kahve kıvamı geceler,
Yürekten buruk bir özlem süzülür
Ay ışığıyla beraber mısralara,
Yine hep yek geldi zarlarım be felek,
Yine parmaklarım uyuşur kalem tutarken
Yine şiir olur hayat zaman acıları yutarken,
Sığ limanlarda battı bütün gemilerim
Açılamadım engin sulara,
Geceleri sardım hep koynuma yar diye
Benden selam söyleyin derin uykulara…

İçimin ıssızlığından mıdır nedir
Seni de unuttum gönlüm nicedir,
Oysa ne deli serüvenler yaşamıştık senle
Şimdi bir karış bile gidilmiyor bu yelkenle.
Bir santim kısalmadı hasretlerin boyu
Geçit vermiyor dağlarımız dumandan,
Sığmıyor anılar deftere, kitaba
Yok yere çekilen acılar da caba…

Haydi, çıksın bütün kardelenler bu kış erkenden,
Ne sen kal içimde, ne de anılar senden,
Yağmalasın gözbebeklerimi gene kızıl şafak
Nasır tutsun yüreğim, sen keyfine bak!
Özleme bile sesimdeki rengi
Tenimin kokusunu unut.
Belki severim gene günün birinde,
Sessizce bir dilek tut!

Murat Nail Güney
7 Şubat 2011 İstanbul. 04.21