Benden sakın Şiiri - Zeynep Beşen

ne oldu da uçsuz denizlerin
çöllerde susuzluktan öldü.
ve rüzgarını hangi uykunda çaldırdın?
bu içim deki hiç bitmeyecek biliyorsun.
benden korkma!
benden ürkme!
benden sakın!
yokluğunda karıncalar dahi bana ağırlık iken
varlığında dünya bir kelebeğin yarı kanadıydı.
şimdi ne yokluğun var ne varlığın
gözümü hallacın tahtına dikmişim
benden ürkme!
benden korkma!
benden sakın!
kaderimi şemsin kaderine meyillemişim
gözlerine kefensiz yatmaya gelmişim
mezarsız ölmeye gelmişim yüreğinde
benden ürkme!
benden korkma!
benden sakın!
ve vahşinin ilk haline yokluğunu satmışım
attığım mızraklar hep kendime
seni isteyen yanlarımı hind gibi dişlemişim
sonra vahşi gibi ne yaptığını görünce bize,
kendimden utanmışım kalbime bakamamışım.
benden ürkme!
benden korkma!
benden sakın!
seni seviyorum.