Benden olmayan - Raven Şiiri - Akın Akça

Bir zamanlar kasvetli bir geceyarısı, unutulmuş eski bilgilerin
Tuhaf ve antika ciltleri üzerine düşünüyordum,
Yorgun ve sıkıntılı-
Uyumak üzereydim, neredeyse başım düşüyordu ki,
Bir tıkırtı geldi birden, sanki kibarca
Oda kapımı çalan-çalan birisi gibi.
'Odamın kapısını tıklatan' diye söylendim 'bir konuk-
Başka bir şey değil, yalnızca bu.'
Ah, iyice anımsıyorum ki o hazin Aralıktı;
Ve zemine vuruyordu sönen her bir közün yansısı.
Sabahı istiyordum şevkle; -Boş yere
Aramıştım
Ödünç bir avuntuyu kederden-
Yitik Lenore'un kederinden-
O eşsiz ve pırıl pırıl kızın, meleklerin Lenore
Diye andığı-
Buralarda, anılmayacak artık adı.

Ve mor perdelerin belirsiz, hüzünlü, ipeksi
Hışırtısı
Önceden hiç duyulmamış tuhaf kokularla dolduruyor-
Tir tir titretiyordu beni:
Öyle ki: çarpıntımı bastırmak için tekrarladım.
'Oda kapımdan girme izni isteyen bir konuk
bu-
Oda kapımdan girme izni isteyen
Geç bir konuk:
Başka bir şey değil, budur bu.'
O sıra cesaretimi toplayıp: daha fazla
Oyalanmadan,
'Sir' dedim, 'ya da Madam, affınızı dilerim
Ama
Gerçek şu ki dalıyordum ve siz öylesine yumuşak
Bir tıkırtıyla geldiniz,
Ve öylesine hafifçe tıklattınız-tıklattınız
Oda kapımı ki,
Duyduğumdan pek emin değilim sizi'-diyerek kapıyı
Açtım burda; -
Karanlıktan başka bir şey yoktu orda.

Orda durdum, korku ve merakla karanlığın içine
Baktım uzun süre,
Kuşkuyla, kurarak hiçbir ölümlünün cüret edemediği
Hayalleri;
Ama sükunet bozulmadı ve sessizlik bir ipucu
Vermedi,
Ve fısıltıyla söylenen tek sözdü orda
'Lenore? '
Buydu fısıldadığım, mırıltılı bir yankıyla geri gelen
O söz 'lenore'
Başka bir şey değil, yalnızca bu.

Odama dönerken alev alev yanarak
Ruhum
Aynı tıkırtıyı işittim yine ilkinden biraz daha
Kuvvetlice.
'Kesinlikle' dedim, 'kesinlikle bir şey var penceremin
Kafesinde;
Öyleyse neymiş bakalım ve bu esrarı
Çözelim; -
Rüzgârdır, başka bir şey değil bu.'

Açıverince kepengi, eski devirden kalma
Azametli bir kuzgun
Kanat çırpıp sallanarak adım attı
İçeriye;
Ne bir selam verdi ne bir an durdu ya da
Oturdu;
Ama bir Lady'nin ya da Lord'un edasıyla
Tünedi kapımın üstüne-
Oda kapımın üstünde bir Pallas büstüne kondu-
Konup oturdu hepsi bu.

Derken ciddi ve haşin suratıyla bu abanoz kuş,
Kaderimi gülümsemeye dönüştürdü,
'Sorgucun kırkılmışsa da hiç kuşkusuz' dedim
Korkak değilsin sen,
Gecenin kıyısından gelen
Suratsız ve yaşlı kuzgun-
Gecenin Plutonian kıyısındaki saygı değer adın nedir,
Söyle bana.'
Kuzgun dedi ki 'birdahaasla.'

Çok şaşırmıştım bu çirkin kuşun konuştuğunu duyup
Böylesine açıkça,
Pek alakalı olmasa-yanıtı pek anlamlı olmasa da;
Çünkü kabul etmeliyiz ki yaşayan kimse henüz
Mazhar olmadı oda kapısının üstünde bir
Kuş-
Kuş ya da hayvan görmeye oda kapısının üstündeki
Büstte,
Bir isimle 'birdahaasla' diye.

Ama kuzgun, sessiz büstün üstünde tek başına
Yalnızca bu sözü söyledi, sanki bu bir tek sözle
İçini dökmüş gibi.
Sonra başka bir şey söylemedi- ne de bir tüyünü
Oynattı-
Ben mırıldanana dek, 'önceden uçtu diğer
Dostları-
Sabahleyin beni terk edecek, umutlarımın
Önceden uçup gittiği gibi.'
O zaman kuş 'birdahaasla' dedi.
Sessizlikten ürküp böylesi uygun bir yanıtla bozulmuş,
'Kuşkusuz' dedim, 'söylediği şey bütün
sermayesi
Mutsuz bir sahipten kapılmış, zalim bir
Belanın
Soluk vermeden izlediği ve izlediği ta ki
Şarkılarının nakaratı olana dek-
Umutlarına ağıt yaktığı 'asla-
Birdahaasla' nakaratı.

Ama kuzgun hayallerimi tebessüme çevirirken hala,
Minderli bir iskemleyi sürdüm kuşun, kapının
Ve büstün önüne,
Sonra, çökerek kadife yastığın üstüne, kendimi
Hayalden hayale geçmeye karar verdim, düşünerek bu
Eskinin meşum kuşu-
Bu suratsız, çirkin, korkunç, sıska ve uğursuz, eski
Zaman kuşu
Ne demek istemişti, gaklayarak 'birdahaasla' diye.
Oturdum bunu bulmaya çalışarak, ama tek söz etmeden
Ateşli gözleri şimdi göğsümün içinde yanan
Kuşa;
Bunları bulmayı düşünerek oturdum, başım hafifçe
Eğilirken
Kadife yastığın, lamba ışığının üstünde göz gezdirdiği
Kumaşına,
Ama üzerinde lamba ışığının göz gezdirdiği kadife
Kumaşa, o,
Oturmayacak, ah, bir daha asla.
Derken, bana öyle geldi ki, görünmez bir buhurdanla
Tütsülenip yoğunlaştı hava
Sallanan, adımları tüylü zeminde tıpırdayan
Seraplarca.
'Zavallı' diye bağırdım 'Tanrı emanet etti-
Bu meleklerle gönderdi seni
Unut-unut ve arın anısından
Lenore'un;
İç, ah, iç bu arındırıcı ilacı ve unut bu
Yitik Lenore'u.
Dedi ki kuzgun 'birdahaasla'
'Kahin' dedim, 'kötülüğün işi-yine de kahin, şeytan
Ya da kuş olsa da-
İster Ayartıcı göndermiş olsun, ister fırtına fırlatmış olsun
Seni bu kıyıya,
Issız ama korkusuz, bu büyülü terk edilmiş
Toprağa-
Bu eve dehşetin uğradığı-söyle bana dosdoğru
Yalvarırım'
Dedi ki kuzgun 'Birdahasla'

'Kahin' dedim, 'kötülüğün işi-yine de kahin şeytan
Ya da kuş olsa da
Üstümüzde çevrenen Gök adına-İkimizin de tapındığı
Tanrı adına-
Söyle kederle yüklü bir ruha, uzak Aden'de
Var mı,
Kutlu bir kız meleklerin Lenore diye
Andığı-
Var mı eşsiz ve pırıl pırıl bir kız meleklerin
Lenore diye andığı'
Dedi ki kuzgun 'Birdahaasla'
'Ayrılık sözümüz olsun bu' diye bağırdım fırlayarak
'Kuş ya da şeytan'-
'Geri git fırtınaya ve Gece'nin Plutonian
Kıyısına.
Bırakma kara tüylerini bir nişanı gibi o yalanın
Ruhunun söylediği
Yalnızlığımı bozma-bırak kapımın üstündeki
Büstü.
Çek gaganı yüreğimden ve kapımdan çekilip
Git'
Dedi ki Kuzgun 'Birdahaasla'
Ve kuzgun asla kıpırdamadan hala oturuyor, oturuyor hâlâ
Sessiz Pallas büstünün üzerinde tam kapımın yukarısında;
Ve gözleri düş kuran bir şeytanın gözleri
Gibi,
Ve üstünden akan lamba ışığı zemine düşürüyor
Gölgesini;
Ve ruhum zeminde dalgalanan bu gölgeden
Bir daha asla-alamayacak kendisini.

(Kuzgun şiiri için Burcu Çilaker'e teşekkürler)

Edgar Allan Poe