Benden İzler Şiiri - Gülden Işık

yıl bin dokuz yüz elli üç
Temmuz yirmi ikide
açmışım gözlerimi
amele birliğinde.

üçüncü çocuk
adı gülden uyduruk
kerpiçten ev meskenim
basmadan urba yenim
bezden ayakkabı iskarpinim
annem…canım annem…
sevgiyi en çok verenim olmuş.

babamın cebinde yokluk
yokluğa alışkın çocukluk
alacağım en çok beş kuruşluk.

solgun önlükle çalışkanım
uslulukta başkanım
arkadaş için çok yandı canım.

yokuş aşağı karda kaymak
ağaç tepesinde türkü yakmak
düğünlerde halay tutmak
ah! ne oynamak…ne oynamak
yine de doyamamak.

toprak ana halımız
çamur oyuncağımız
yağlı ekmek nazımız
meğer… zenginliğimiz buymuş.

büyüdüm kaşla göz arası
saklanmaktı arkası
evleniverdim sonrası
çocuklarımla oldum olası
anladım ki anne gibisi yokmuş…

2008-Gülden Işık.