Töre işte, karşı duramadık,
Beşik kertiği acılarımız; kesip atamadık..
Yapıştı yakamıza kader,
Bir tırnak içi huzura kavuşamadık...
Oysa bir nefes mutluluk için,
Ömür boyu göz yaşı dökmeye bile razıydık...
Hayat kaçtı, biz hep kovalayan olarak kaldık..
Aynalarda yalancı,
Daha ben yaşamadım ki o yılları..
Takvimler, ne zaman döktünüz o yaprakları
Ömrüm, hangi rüyanın son sahnesinde takılı kaldı..
Kovalanan yollara inat,
Kaçıp gitse de avuçlarımızdan hayat,
Dışarıda da görülse bedenim,
Ben bedenimin içindeki içerideyim...
Yani ben, yine o düş bahçemdeyim...
Canan ÖzanaçKayıt Tarihi : 16.4.2013 11:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bana hep vuruyor poyrazdan
gökten mutluluk bereket yağmurları yağarken
gönül bahçemde çatladı umutlar..
kaleminize yüreğinize sağlık şiir tadında kalın 10 puan + antoloji
TÜM YORUMLAR (5)