Ben öylesine güçlüydüm ki yenildiğimi kimseler görmedi
Öylesine düşerdimki yalnız köşelerde hep kendi üzerime
Beni benden başka hiç kimse kaldıramazdı,
Göremezlerdi çünkü ben o insanların rüyalarındaydım
Ya da onlar benim rüyalarımda,
Sevinirken gülerdim belki,ama ağlarken de tebessüm ederdim
Yürürken canlıydım tamam,peki ölümü durduğumda,
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta