Ben öylesine güçlüydüm ki yenildiğimi kimseler görmedi
Öylesine düşerdimki yalnız köşelerde hep kendi üzerime
Beni benden başka hiç kimse kaldıramazdı,
Göremezlerdi çünkü ben o insanların rüyalarındaydım
Ya da onlar benim rüyalarımda,
Sevinirken gülerdim belki,ama ağlarken de tebessüm ederdim
Yürürken canlıydım tamam,peki ölümü durduğumda,
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta