Benden Gittin Gideli Şiiri - Erdem Gümüş 2

BENDEN GİTTİN GİDELİ

Volkan sönmez içim’de, güneş bile üşüyor
İklimim kış biçim’de, " ben’den gittin gideli"
Canım tenden geçim’de, nefes bile düşüyor.
Ruhum dönmez uçum’da, " ben’den gittin gideli,"

Kardelenler kar altı, güneş döner batı’da,
Karıncalar yer altı, kamer siner yatı’da.
Tüten ocak köreldi, baykuş tüner çatı’da,
Yelim sinmez çecimde, " ben’den gittin gideli."

Lâle sümbül bitmiyor, gül'üm dargın dalıma,
Küstü bülbül ötmüyor, lalım hergün dilime,
Dil muhabbet gütmüyor, zalım kırgın halıma,
Takat binmez, gücüm de, "ben'den gittin gideli."

Nadas oldu toprağım, yol neylesin yağmur'u
Birden soldu yaprağım, dal neylesin yağmur'u
Elek deldi kepeğim, kol neylesin hamur'u,
Ateş yanmaz sacımda, "ben'den gittin gideli"

Çağrı nida yüzlerin, güldürür ki yâr beni
Ele feda gözlerin, soldurur ki yâr beni.
Aşka veda sözlerin, öldürür ki yâr beni,
Sancım dinmez, acım da, " ben'den gittin gideli"

Onca aşk'lar rast geldi, Kul Figani yoluma,
Tümce meşkler rest oldu, asla takmam koluma,
Anca mazi dost kaldı, başka sokmam soluma,
Ser'e konmaz tâcım da, " ben'den gittin gideli"

KUL FIGANI (Erdem GÜMÜŞ)
10.10.2014 ÖZBEKISTAN/SAMARKAND