Benden gidişin Şiiri - Kadir Albayrak

“Kendine iyi bak” diyene bak sen! ..
“Edebi” şekli bu, “küfür edişin”
Bir daha arama, sorma istersen
Beni de yok etti benden gidişin

Ne sen varsın artık ne de bir sevda
Ne vuslat doğacak ne de elveda
Sanma ki gönlümde kaldı “hoş sada”
Nefretle doldurdu benden gidişin

Aşk urbeniydi bu, ben de kalacak
Sıyırıp aldım be! ..Kal çırıl-çıplak
Hem rüyam hem hülyam hep tepe-taklak
Dört yana savurdu benden gidişin

İntizarım büyük kin’im kocaman
Kahpelik gönlüme kor zaman zaman
Otuz yıllık köz’dü bağrımda yanan
Küllere döndürdü benden gidişin

Sen gibi yüreksiz sen gibi korkak
O sahte gülüşün ömrüme ortak
Bir yemin ettim ki; mutlak, muhakkak
Zemheri getirdi benden gidişin

Binlerce sayfaya binlerce satır
İsmini yazmak, ah! .. yürek kanatır
Her isim bir yeni kalem yaratır
Silgiyi bitirdi benden gidişin

Geriye alamam, gitti verdiğim
Bu aşkı hak etmez benim sevdiğim
Sonbahara bile razı ettiğim
Ömrümü tüketti benden gidişin

Gönlüm söz ettikçe senin adından
Gözyaşımla sildim dudaklarımdan
Gayrı karalanmış üç beş satırdan
Başka bırakmadı benden gidişin