Ey yar!
Ne sana geldim, ne kendime döndüm
Yürüyorum kayboluşların arkasında,
Gözlerim yorgun, gözlerim dalgın gözlerim bir hazretin girdabında
Nereye kadar bu gece
Bu hasret kaç hece
Sonrası belki ölüm
Belki de sevdaya zulüm
Belki de bir bilmece
Ey yar
Gidişin asil, ürkütücü ve mağrurdu
Yanıyorum bu hercai imtihanın içinde
Nurani bir aydınlığın zifiri bir karanlığa geçişinde
Attığım her adım bana uzak
Sonra her adım yeni bir tuzak
Belki bir ihtilal güncesi
Ya da bir deprem öncesi
Bana yasaklarda yasak
Ey yar!
Sen bana can mıydın?
Damarıma kan mıydın?
Yaşadığım an mıydın?
Doğru muydu duyduğum haber?
Akşamın seherinde güneşlerle beraber
Benden giden sen miydin?
Ey Yar!
Sonra bende terk ettim beni
Zemheri bir sevdaya ev sahipliği yapmak ağırdı
Belki de yaram benden uzaklarda soğurdu
Ruhum bedenimden firardı
Üstelik kendi kendine zarardı
Yığınların içinde
“Nasıl”da ve “niçin”de
Gönül seni arardı
Ey Yar!
Her kaldırım taşında izlerin var
Her lahzaya bin bir hayal yüklersin
Her köşede yoksa beni mi beklersin?
Bitmedi mi hasret sıramız
Yanıyor hala gönül yaramız
Sensin benim alın yazım
Sensin benim derdim sızım
Ortak mı yoksa levh-i karamız
Ey yar!
Sen bana ün müydün?
Mazideki eşsiz dün müydün?
Yaşadığım gün müydün?
Düşünmekten olurken heder
Sonra bırakarak biçare ve derbeder
Benden giden sen miydin?
10 Haziran 2016-Gaziantep
Kul Seymani
Ömer KaraKayıt Tarihi : 12.6.2016 13:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!