Benden Duymuş Olma Şiiri - Halil Gülel 2

Benden duymuş olma neler var neler;
Kuyruksuz sıpası olmuş komşunun.
Şişmiştir katır da sütlü memeler
Besmele çekmeden gelmiş komşunun.

Benden duymuş olma kar yağar kışın,
Söylersen herkese dert dolar başın,
Ağzından çıkanla ölçülür yaşın
İçinde ne kinler bulmuş komşunun.

Benden duymuş olma uçuyor atı,
Mahkeme duvarı sanki suratı,
Fitneyle fücurdur işte sanatı
Küfürle cümlesi dolmuş komşunun.

Benden duymuş olma sır çıkmaz benden,
Yutmuştur deryayı nefsi sönmeden,
Uçarmış demir kuş teker dönmeden
Dağların üstünden silmiş komşunun.

Benden duymuş olma dalgıçmış amma,
Aşikar iş yapar her iş muamma,
Gece gündüz yanar son model lamba
Başına geleni bilmiş komşunun.

Benden duymuş olma çalmıştır malı,
Birazcık akıllı top yekün deli,
Yoksulun cebinden çıkmıyor eli
Sacını başını yolmuş komşunun.

Benden duymuş olma gelini kızı,
Kükremiş ayranı kurudur tuzu,
Ar damarı kopmuş kızarmaz yüzü
Aklını başından almış komşunun.

Benden duymuş olma rüşvetle memur,
El etek öpüyor görünce amir,
Usulüne göre etmeli tamir
Aleti dışarda kalmış komşunun.

Benden duymuş olma camları kirli,
Kim yoldan geçerse solumaz hırlı,
Yaz günü suratı - kaşları karlı
Doğru sözü yere çalmış komşunun.

Benden duymuş olma altın kuşağı,
Yalaka ödülü - zalim uşağı,
Düşüktür sıfırdan notu aşağı
Yüzüne bakarak gülmüş komşunun.

Benden duymuş olma gökdelen boyu,
Ressam Halil, bilir, dost düşman huyu,
Bulandırır baştan berrak bir suyu
Hakkını elinden çalmış komşunun.