aradım durdum
küstüm
kızdım
duruldum
kendime hep sorardım
neden en çok sana bağlandım
neden gidemedim fazla uzağa
canım sıkkınsa
anlardın
bunalttın kimi zaman
kimi zaman rahatlattın
yürüdük durduk sonbaharda
baharda
kışta
trenlere seninle el salladım
şiir okumayı da
bana sen bulaştırdın
kocaman kocaman düşünürdün
seni tanımayan
heybetinden korkardı
oysa bir yanın
hep yumuşacıktı
beni benden çok düşünen
beni benden çok seven adam
babam .z
Kayıt Tarihi : 1.5.2017 22:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeynep Karacaa](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/05/01/benden-cok.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!