Benden Bu Kadar Şiiri - Yüksel Osman

Hayatın safhaları yaprak yaprak
Tasır bizi birileri, kaldırarak
Bazen sevinç , bazen de keder
Bindiğimiz omuzlarda dövünerek

En ben benim dediğin zaman
Işte o, yalnızlığının başladığı an
Hislerin kırbaclar seni dahası için
Doyumsuzluk girdabıdır, içinden akan

Bazen hisler akıldan yese de dayağı
Dönüşü zor, yol alınmıştır bayağı
Kalmaz dizlerde derman gözlerde fer
Kandilin ha bitti, ha bitecek yağı

Sonunda inanmak çaresizlikten mi
Sahile dönebilecek mi ki gemi
Nefsiyle ruhuyla kalbiyle aklıyla
Tüm duyguları azıya alm almışsa gemi

Ahiret gibi dünya da olur hederin
Sonunda yalnızlık olur kaderin
Otursan da mükellef bir sofraya
Bir dost omuz bulamamak kederin

Yüz kırısık, saclar ak el titrer
Zamanlı hayat bu, su gibi gecer
Koştun, taştın şu ten bedende
o da yoruldu,"Benden bu kadar, artık yeter